Daily Archives: თებერვალი 16, 2015
იტალიელები ნაღვლობენ…
მსოფლიოში ყველაზე ცნობილი ქალბატონის – მონა ლიზას (ჯოკონდას) – პირად დაცვას ყველაზე საზიზღარი დიქტატორების პირადი დაცვა თუ სჭარბობს მხოლოდ.ეს არც არის საკვირველი:
თამარ ჯავახიშვილი – “ამ მგალობელსაც არავინ უსმენს”
ჩინურ კვიპაროსზე ვარდისფერ ჩიტუნას
ერთი რტო მოსწონს და ხმამაღლა უსტვენს,
1. ” – ღმერთი – ყოველივეს განმარტებაა!”ტარიელ ჭანტურია – ვალერიან გაფრინდაშვილის შესახებ წერდა…
გამოჩენილი ქართველი პოეტი და გენიალური ქართული ლექსის “უხერხულია_შენ გერქვას ცოლი”-ს ავტორი - ტარიელ ჭანტურია,დიდი ქართველი პოეტის,მთარგმნელისა და “ცისფერყანწელთა” ერთ-ერთი ლიდერის – ვალერიან გაფრინდაშვილის (1888-1941 წლები) შესახებ გულდაწყვეტილი წერდა:
ბო ძი-უ – “კედელზე დაწერილ ჩემს მდარე ლექსებს”
კედელზე დაწერილ ჩემს მდარე ლექსებს,
კაცთა მოდგმისთვის არა აქვს ფასი.
“სტალინური პრემია” – (ეპიზოდი)
საბჭოთა კავშირის სოციალისტური რესპუბლიკების ერთ-ერთი წამყვანი სახელმწიფო ჯილდო – “სტალინური პრემია”,რომელიც დაარსებულ იქნა 1940 წელს და რომელიც ფინანსდებოდა 1954 წლამდე თავად საბჭოთა ბელადის – იოსებ სტალინის ნაშრომების გაყიდვიდან შემოსული ჰონორარებით,
დონ კიხოტი პოეტებს ურჩევდა…
“თუ ლიტერატურული შეჯიბრებისათვის წერთ ლექსს,ეცადეთ,მეორე ჯილდო მიიღოთ,იმიტომ,რომ პირველს ყოველთვის კეთილგანწყობილების ან დიდი შთამომავლობის გამო იძლევიან,
დათიკო შევარდნაძე – “ეპიზოდი”
ოზურგეთის რაიონის სოფელ ასკანაში 1875 წელს დაბადებულმა სახელგანთქმულმა ქართველმა ფირალმა – დათიკო შევარდნაძემ და მისმა რაზმელებმა,ერთ დღეს ჩოხატაურში მდებარე ეკლესიის კედელზე გაკრული განცხადება იხილეს.
Genia.Ge-ს ფილოსოფიიდან…
“დაპყრობილ ერს თუკი შერჩენილი აქვს ეროვნული ცნობიერება,ეროვნული თვითშეგნება,ერთიანობის შეგრძნება და მამულისადმი სიყვარულის,მსახურების გრძნობა,საბოლოოდ დაპყრობილად და დამორჩილებულად ვერ ჩაითვლება.ამა თუ იმ ერის სრული ანექსია ხდება მაშინ,როდესაც ეს ერი ჰკარგავს საკუთარი მამულის შეგრძნებას,როდესაც ნამდვილ სამშობლოდ მიიჩნევს არა საკუთარ ბედკრულ ქვეყანას,არამედ იმ იმპერიას,რომლის არტახებშიც მისი მიწა-წყალია მოქცეული.
ნიკო ლორთქიფანიძისა და რუსი ოფიცრის – აკიმოვის დუელი
მას შემდეგ,რაც დიდი ქართველი მწერალი – ნიკო ლორთქიფანიძე (1880-1944 წლები) ავსტრიიდან თბილისში დაბრუნდა,იმავე წელს ერთ ხიფათს გადაეყარა.რუსული საოკუპაციო არმიის ოფიცერმა,გვარად აკიმოვმა,საუბრისას ქართველები აუგად მოიხსენია და მათ დასცინა.გარდა ამისა სასაცილოდ აიგდო თავისი თანამესაუბრე ნიკო ლორთქიფანიძეც.დიდმა ქართველმა მამულიშვილმა ვერ აიტანა რუსი ოფიცრის შეურაცხყოფა და სახეში,საჯაროდ ხელი გაარტყა.