Daily Archives: თებერვალი 24, 2015

მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – „არსენა მარაბდელი”

„ – ერთი მითხარი, რა უფრო გეტკინა, ჯოხი თუ გაშიშვლება? ხაბაზს ეს სიტყვა ეუცხოვა.

ჟან კასუ წერდა…

“ძნელი არის დიდხანს განიცდიდე უკმაყოფილებას და ამავე დროს მაღალი აზრები შეინარჩუნო.ყველაზე უფრო მნიშვნელოვანია: აზროვნებდე კეთილშობილად,დიახ,აზროვნებდე კეთილშობილურად,პატივით ეპყრობოდე საკუთრებას,მემკვიდრეობის უფლებას,მშობლების ავტორიტეტს,

ეგნატე ნინოშვილი – “ეპიზოდი”

1894 წლის 12 მაისს, სულ რაღაც ოცდათხუთმეტიოდე წლის ასაკში ჭლექის შედეგად უკიდურეს სიდუხჭირეში აღესრულა დიდი ქართველი მწერალი – ეგნატე ნინოშვილი (1859-1894 წლები). ქართველი მწერლის პანაშვიდზე სხვა უამრავ ხალხთან ერთად, რაღა თქმა უნდა, მისი მეგობრებიც მივიდნენ.

მიხეილ ჯავახიშვილის ნააზრევი…

1. “ღმერთმა რომ საქართველოს გადმოხედოს,ატირდება”.

ტუბტენ გიაცოს “უკანასკნელი წერილობითი ანდერძი”

ტუბტენ გიაცო (1876-1933 წლები) – წარმოადგენდა ტიბეტის მეცამეტე დალაი ლამასა და ქვეყნის მმართველს 1895-1933 წლებში.როგორც სხვადასხვა ისტორიული წყაროებიდან ვგებულობთ,იგი არა მარტო სრულყოფილი “სასულიერო ოსტატი”,არამედ გასაოცარი პოლიტიკური ალღოთი დაჯილდოებული შორსმჭვრეტელი და ძლევამოსილი ხელისუფალიც ყოფილა.

შალვა საბაშვილი – “დაღლა”

დაიღალა დედამიწა,გზაში დიდხანს მარები,

დაიღალნენ ბილიკები,დაიღალნენ შარები,

გაბრიელ გარსია მარკესი “წიგნების წაკითხვის” შესახებ წერდა…

“ვკითხულობდი არა მხოლოდ სიამოვნებისთვის,არამედ იმის დაუოკებელი წყურვილით,რომ აღმომეჩინა,როგორ იყო დაწერილი დიდი წიგნები.

სერვიუს სულპიციუს გალბა – “ეპიზოდი”

69 წლის 15 იანვარს რომის იმპერატორი – სერვიუს სულპიციუს გალბა (ძვ.წ.აღ-ით 23 – ახ.წ.აღ-ით 69 წლები),რომის შემდგომი იმპერატორის მარკუს სალვიუს ოტონისა და მისი პირადი მტრების – “პრეტორიანელების” მიერ სასტიკად იქნა მოკლული.

იშიკავა გოემონი – (დრამატული ფინალი)

იშიკავა გოემონი (1558-1594 წლები) – წარმოადგენდა იმ ნახევრად-ლეგენდარულ იაპონელ ნინძას,რომლის აღსასრულიც დღემდე მიიჩნევა ერთ-ერთ დრამატული სიუჟეტის მქონე მოვლენად ისტორიაში.

ალჟირის ეროვნული ჰიმნი – “ეპიზოდი”

ჩრდილოეთ აფრიკაში მდებარე ქვეყნის – ალჟირის სახალხო დემოკრატიული რესპუბლიკის ეროვნული ჰიმნის ტექსტი დაწერილი იქნა 1956 წელს დიდი ალჟირელი არაბულენოვანი პოეტისა და “ალჟირის რევოლუციის პოეტად” წოდებული – მუფდი ზაკარიას (1908-1977 წლები) მიერ.