Daily Archives: თებერვალი 16, 2015
ნარგიზა მგელაძის წიგნიდან – “ვის ვართმევთ ხელს”
“მითხარი რას ეძებ და გეტყვი ვინა ხარ”,მართლაც და, რა არის ადამიანის შეცნობაზე იოლი,თუკი იცი,რას ეძებს,რისკენ მიილტვის,რა მთავარ მიზანს ესწრაფვის კაცი ცხოვრებაში.ძიების ობიექტი იმდენივეა,რამდენიც მაძიებელი.თუ ერთი მთელი სიცოცხლე ეძებს საშინელი ავადმყოფობის საწინააღმდეგო შრატს,რათა ტანჯვისაგან იხსნას კაცთა მოდგმა,მეორე ასეთივე ენთუზიაზმით ეძებს ფულის შოვნის წყაროს,რათა სხვაზე მეტი ჰქონდეს.
“იაპონური ზრდილობის შესახებ”
ცნობილი რუსი ჟურნალისტი,აღმოსავლეთმცოდნე,მწერალი-პუბლიცისტი და იაპონური კულტურის სპეციალისტი – ვსევოლოდ ოვჩინიკოვი,ერთობ მოხიბლული გახლდათ “ამომავალი მზის” ქვეყნის შვილების – იაპონლების გასაოცარი ზრდილობითა და ზნე -ჩვეულებებით.იგი აღნიშნულის შესახებ,საკმაოდ საინტერესო შეფასებას იძლევა:
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLVIII”
ბევრს გადავყრივარ წუთისოფლად ბოროტის მზრახველს,
ვიცნობ მათს მოდგმას და მტაცებლურ ზნეს და ხასიათს,
როგორ დაისაჯა მონღოლთა არმიის მიერ ქალაქი ნიშაბური?!
ერთ-ერთი ყველაზე საზარელი სასაკლაო მონღოლთა ურდოებმა გენიალური სპარსი პოეტის,მათემატიკოსა და ფილოსოფოსის – ომარ ხაიამის ირანში მდებარე მშობლიურ ქალაქში,ნიშაბურში (შესაძლოა ასევე მოვიხსენიოთ,როგორც – ნიშაპური) მოაწყვეს.
ჩინგიზ-ყაენი – “ეპიზოდი”
ისტორიკოსის – სირაჯ ალ-დინ ჯუზჯანის ჩანაწერებში ვკითხულობთ ერთ მცირე ისტორიას,სადაც მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი მონღოლი მხედართმთავრის – ჩინგიზ-ყაენისა და მის კარზე მომსახურე იმამის მეტად საინტერესო დიალოგია ასახული.კერძოდ: იმამმა თურმე ერთ დღეს გაუბედავად შეჰკადრა ყაენს:
“სიჩქარის რეკორდი” – (ეპიზოდი)
სიჩქარის რეკორდი,რომელითაც ადამიანი ოდესმე გადაადგილებულა სივრცეში,დაფიქსირებულია 1969 წელს.აღნიშნული წლის მაისის თვეში,
გენიალური “ქიმიკოსები” ამბობდნენ…
“ჭეშმარიტმა მეცნიერებამ არ იცის არც სიმპათია და არც ანტიპათია: მისი ერთდაერთი მიზანი ჭეშმარიტების დადგენაა”. – უილიამ რობერტ გროვე “გროუვი” (“გალვანური ელემენტის” ინგლისელი გამომგონებელი)
გუსტავ ფლობერი – “ეპიზოდი”
XIX საუკუნის ევროპის ერთ-ერთი უდიდესი ფრანგი პროზაიკოსი-რეალისტი,მწერალი და სახელგანთქმული რომანის “მადამ ბოვარის” ავტორი – გუსტავ ფლობერი (1821-1880 წლები),იმდენად ხარბად შეექცეოდა ხოლმე საჭმელს,