“საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესად” წოდებული დიდი ქართველი მამულიშვილი - ექვთიმე თაყაიშვილი (1863-1953 წლები),რომელიც მის მცირერიცხოვან თანამებრძოლებთან ერთად თავგამოდებით იბრძოდა ქართული ძეგლების და ისტორიული მემკვიდრეობის შენარჩუნება-გადარჩენისათვის,დიდად სწუხდა იმაზე,რომ ქართველი ხალხის დიდ ნაწილში გასაოცარი უდარდელობა,უგულობა და ზოგჯერ უვიცობა სჭარბობდა ისეთი ეროვნული საკითხებისადმი,როგორებიც არის ერის ისტორია და მისი კულტურული მემკვიდრეობა.

“მოწაფე ივანე ჯავახიშვილი შვილია ქართველი ხელმოკლე თავადისა,სასწავლებლის ზედამხედველისა.კეთილ პატრიარქალურ ოჯახს საუცხოო გავლენა მოუხდენია ჭაბუკზე,გაუზრდია იგი რელიგიოზური,ზნეკეთილი,თავაზიანი, და ალერსიანი.

” – ყოველი კაცი განსხვავდება პირუტყვისაგან ზნეობის უზენაესობით,რომელიც უმეტეს ნაწილად სინდისში გამოცხადდება ხოლმე.მაგრამ თუ კაცმა ზნეობითი მხარე დასჩაგრა როგორმე და სინდისი წაიწყმინდა,მაშინ ის ყოველ პირუტყვზედაც უპირუტყვესი შეიქნება ხოლმე.