Daily Archives: თებერვალი 7, 2018
ამონარიდები „ნალადიიარი”-დან
„მკვდართა თავის ქალები აფრთხილებენ ცოცხალთ და უტუჩო პირის კბილებდაკრეჭილი ღიმილით შეაგონებენ მათ: მტკიცედ დეგ ცხოვრების გზაზე,რადგან ხორციელი არსებობის ფასი მხოლოდ ეგაა”.
ომარ ხაიამის პოეზიიდან…
მწუხრში ფრინველთა ჩუმი კვნესა რომ შეიცნობა,
რად ჭმუნავს,იცი,მგალობელთა ხმათა მისნობა? -
სპეციალური დრესკოდი
კათოლიკური ეკლესიის საჭეთპყრობელთან – რომის პაპთან ოფიციალური შეხვედრის შემთხვევაში მანდილოსნებისათვის (მათ შორის უმაღლესი პოლიტიკური ფიგურებისთვისაც) მოქმედებს სპეციალური დრესკოდი (ჩაცმის დაწესებული სტილი).
იცით თუ არა,რომ
1. დიდმა ირლანდიელმა მწერალმა – ჯონათან სვიფტმა სიკვდილის წინ – 11 000 გირვანქა-სტერლინგი ფსიქიკურად დაავადებულებს უანდერძა.
საყურადღებო ამონარიდი ნოდარ დუმბაძის რომანიდან – „მზიანი ღამე”
„ – სად ხარ,ძმაო,დაგვხოცე შიმშილით! – გაუჯავრდა გურამი.
- შენთვის მეცალა,შე კაცო? ვერ ხედავ,ვინ გვესტუმრა?!.
Genia.Ge-ს დღის ციტატა…
„ბედი უნდა გქონდეს კაცს.ბედია საჭირო.იგი კი არ მოდის,დაბადებიდანვე თან ჰყვება კაცს.ეს არის საკუთრება,როგორც ცხვირი,როგორც ფეხი და სხვა დანარჩენი რამ; ზოგს აქვს ეს, ზოგს – არა”
„Nolli me tangere” – (ნუ შემეხები)
ჩვენს პლანეტაზე არსებულ უნიკალურ ბუნებაში გვხდება უკადრისასებრთა ოჯახის ერთ-ერთი გასაოცარი და განუმეორებელი თვისებების მატარებელი ერთწლოვანი ყვავილოვან-ბალახოვანი მცენარე,რომლის მეცნიერული სახელწოდება გახლავთ – „Nolli me tangere”, – ანუ – „ნუ შემეხები”.
ჯონ მარტინი – „ეპიზოდი”
შემოქმედებითი სიშმაგისა და ემოციების კრიზისული მოზღვავების ჟამს,რომანტიზმის ფუძემდებელი დიდი ინგლისელი მხატვარი,გრავიორი და ილუსტრატორი – ჯონ მარტინი (1789-1854 წლები) ცხადად ხედავდა იმ სურათს,
ლუდოვიკო არიოსტო – „ეპიზოდი”
თუკი „დაფნის გვირგვინის” დიდების სიმბოლოთი მხოლოდ იმიერში გარდასული გენიალური იტალიელი პოეტის – დანტე ალიგიერის კუბოში ჩასვენებული თავი შეამკეს იტალიელებმა (ასეთივე სახით დაკრძალეს იგი),სიცოცხლეში ამ უდიდესი პატივით იტალიელების მიერ დაჯილდოებული იქნა აღორძინების ეპოქის უდიდესი იტალიელი პოეტი და დრამატურგი – ლუდოვიკო არიოსტო (1474-1533 წლები).
ხორხე ლუის ბორხესის შესახებ…
„დიდება ისევეა, როგორც სიბრმავე. ისიც თანდათანობით მოვიდა ჩემთან. მე არასოდეს მიძებნია იგი”. – სიცოცხლის უკანასკნელ ეტაპზე წერდა თვალში სინათლე დაშრეტილი დიდი არგენტინელი პროზაიკოსი,პოეტი და პუბლიცისტი – ხორხე ლუის ბორხესი (1899-1986 წლები),