Monthly Archives: მარტი 2018
„ცხოვრება დაუსრულებელი სწავლაა”. კლინტონ რიჩარდ დოკინზი – „ეპიზოდი”
„თუკი ადამიანები მხოლოდ დასჯის შიშითა და დაჯილდოვების სურვილითა ვართ კარგები,მაშინ ჩვენ მართლაც საშინელი ქმნილებები ვყოფილვართ”. – ასე განუცხადა სტუდენტებს ერთ-ერთი ლექციის მიმდინარეობისას კრიტიკოსების მიერ „დარვინის პიტბულად” წოდებულმა ინგლისელმა ეთოლოგმა და ევოლუციური ბიოლოგიის პროფესორმა – კლინტონ რიჩარდ დოკინზმა.
ფრიდრიხ შილერი – „ეპიზოდი”
მდინარე ილმზე განთავსებულ ქალაქ – ვაიმარში 1787 წელს ვიზიტით მყოფ გენიალურ გერმანელ პოეტს,დრამატურგსა და ფილოსოფოსს – ფრიდრიხ შილერს (1759-1805 წლები),რომელიც უკვე ტუბერკულოზის საშინელი სენით იყო დაავადებული,მისი შემოქმედებისა და ტალანტის მოტრფიალე დიდი ჰერცოგი ეწვია.
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთეს ნააზრევი…
„ქვეყნიერება არ იარსებებდა,ასე უბრალოდ აწყობილი რომ არ ყოფილიყო.ამ საცოდავ დედამიწას ათასწლედების განმავლობაში ამუშავებენ, აწვალებენ, ის კი არ დაიღალა,ისევ ისეთია. ცოტა წვიმა, ცოტა მზე, და ისევ ისე გაზაფხულია,ისევ ისე მწვანეა, და ასე უსასრულოდ”.
როგორ დასაჯა დედის შეურაცხმყოფელი ფრანგი დიდებული ლუი IX წმინდამ?
როგორც ცნობილია,შუა საუკუნეების საგვარეულო გერბებზე ასახული გახლდათ გვარის წარმომადგენელთა არა მხოლოდ საგმირო საქმენი,არამედ სამარცხვინო,საძრახისი საქციელებიც კი.
პითაგორა სამოსელი – „ეპიზოდი”
რამდენიმე ისტორიული წყაროს მტკიცებით,პირველი ადამიანი ევროპაში,რომელმაც ცხოველური წარმომავლობის მქონე პროდუქტების ჭამისაგან მორალური პრინციპების გამო თავი შეიკავა და შესაბამისად,პირველი ევროპელი ვეგეტარიანელი გახდა,გენიალური ძველ ბერძენი მათემატიკოსი და ფილოსოფოსი – პითაგორა სამოსელი (ძვ.წ.აღ-ით 580-500 წლები) იყო.
ოთარ ჭილაძე – „ოთახში ისევ ვიღაცა დადის…”
ოთახში ისევ ვიღაცა დადის,
თუმცა მე ისევ ვერ ვარჩევ სახეს
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„ჩვილი გულის პატრონი დღევანდელ მკაცრ ცხოვრებას ვერ გაუძლებს”. – მიხეილ ჯავახიშვილი (დამდნარი ჯაჭვი)
ამონარიდი ოთარ ჭილაძის რომანიდან – „ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან”
„ბედს კი უთქვამს: ვინც მომიხმარს,წელიწადში ერთხელ ყველას კარზე შემოვჯდებიო,მაგრამ თქმა ერთია და სინამდვილე მეორე.უფრო სწორედ,ადამიანმა ათქმევინა ბედს,წელიწადში ერთხელ ყველას კარზე შემოვჯდებიო,მაგრამ გინდაც მართლა ასე იყოს,ამქვეყნად იმდენი კარია ბედის მომლოდინე,ხოლო წელიწადში იმდენად ცოტა დღეა,
ამონარიდები მიხეილ ჯავახიშვილის მოთხრობიდან – „რკინის საცერი”
„დედაკაცი გველია და ჭკუაც გველისა აქვს. მამაკაცს შეუჩნდება,სულსა და გულში ჩაეღვრება,ჯერ ბუზივით უკბენს,მერმე მისდგება და ისე გაავსებს თავისი აზრით და ნებით,როგორც კოკას ავსებენ ხოლმე”.