სასჯელი ყმებისთვის…
კაცთა მოდგმის მიერ დასჯის მეთოდების გამოყენების “მრავალფეროვნებას” რომ ზღვარი არ უდევს უცხო არავისთვისაა.ნებისმიერი ეპოქის ქვეყანაში ადამიანის მიერ ადამიანისვე დასჯის სხვადასხვა უსაშინლესი მეთოდები გამოიყენებოდა.ასევე იყო “განსაკუთრებული შოვინიზმით” ცნობილ რუსეთის იმპერიაშიც.
ტირანზე ამბობ?ილია ჭავჭავაძის – “მგზავრის წერილებიდან”
“ვაი რა ცარიელია ეს სავსე ქვეყანა უადამიანოდ!.. არა,წაიღეთ ეს ბნელი და მშვიდობიანი ღამე თავის ძილითა და სიზმრებითა და მომეცით მე ნათელი და მოუსვენარი დრე თავის ტანჯვითა,წვალებითა,ბრძოლითა და ვაი-ვაგლახითა! ჰოი,ბნელო ღამევ,მეჯავრები შენ მე!
ლევან სანიკიძე – “იქ,სადაც შუბლია დედამიწისა”
“ქვეყანა კ ა ვ კ ა ს ი ა – მსოფლიო თილისმა სუფევს ამ სახელდებაში.
ნიკო ლომოური – “ეპიზოდი”
მძიმე სენისაგან შეჭირვებულ დიდ ქართველ მამულიშვილს – იაკობ გოგებაშვილს,სიცოცხლის უკანასკნელ ეტაპზე სტუმრად მისი უდიდესი თაყვანისმცემელი,მწერალი,პედაგოგი და საზოგადო მოღვაწე – ნიკო ლომოური ეწვია.
დავით სარაჯიშვილი – “ეპიზოდი”
მას შემდეგ,რაც 1900 წლის 24 იანვარს დიდი ქართველი მწერალი,პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე – გიორგი წერეთელი გარდაიცვალა,განსვენებულის ოჯახი იმდენად დიდ ეკონომიკურ სიდუხჭირეს განიცდიდა,რომ მისი დაკრძალვისათვის საჭირო თანხის მცირეოდენი ნაწილიც კი არ გააჩნდა.
“სიბრძნის წუთი”
სიბრძნით განთქმული მოხუცი,ერთ-ერთი მჭერმეტყველისა და ორატორის ქადაგებას დაესწრო.მას შემდეგ,რაც ორატორი ქადაგებას მორჩა,მოხუცს ჰკითხა,
“ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”
1. “ერთმანეთი რომ მომეტებულად გვიყვარდეს, ასე ყალბი აღარ ვიქნებოდით”.
იაკობ გოგებაშვილი წერდა…
“ახლანდელი საზოგადოება უფრო მხეცთა გროვას წარმოადგენს,მანამ სათნო ადამიანების საზოგადოებასა; ჯერედ მის მოქმედებას და ნებას მართავს ძველი დევიზი: “ვაგლახი ძლეულთა!”
ამონარიდები ლევან გოთუას რომანიდან – „მითრიდატე”
„არაფერს ისე არ სჭირდება ისეთი წინდახედული წესი, როგორიც ხელისუფლებას, რომ მისი ძალა ძალადობად არ გადაიქცეს”.