ამონარიდები ოთარ ჭილაძის რომანიდან – „რკინის თეატრი”

„კაცს, როგორი სუსტიც  არ უნდა იყოს იგი, რაკი თავად ბუნებისგანაა იძულებული,

ამონარიდები გრიგოლ ჩიქოვანის რომანიდან – „თებერვალი დადგაო”

„ – უთითია თოდუამ მითხრა, ბაბამ თქვაო, ბედნიერებას ადამიანი მხოლოდ ცაში ეწევაო”.

გიორგი ლეონიძე წერდა…

„მთაწმინდა – ქართველ ღმერთთა სამყოფელი!”

ამონარიდები შტეფან ცვაიგის რომანიდან – „მოუთმენლობა გულისა”

„ბევრ ქონებას ბევრი საზრუნავიც მოაქვს.

ამონარიდები ლადო მრელაშვილის რომანიდან – „ყაბახი”

„ – აქამდე მეგონა, რომ ხალხი ცხვარი იყო. ახლა იმასაც ვხედავ, რა დაუნახავი ყოფილა…”

ამონარიდები გივი კარბელაშვილის მოთხრობებიდან…

„ – ამხანაგობა და მეგობრობა სულაც არ ნიშნავს გვერდით ყოფნას. მე შეიძლება წლების განმავლობაში ყოველდღიურად ათ-ათი საათი ვხვდებოდე ჩემს თანამოაზრე ადამიანს და

გიორგი ლეონიძე – „ჩემს იუბილეზე”

ყველა ძმობილი,

ყველა დობილი

ოთარ ჭილაძე წერდა…

„მთავარი უდანაშაულობაა და არა – უდანაშაულობის დამტკიცება”.

ალბრეხტ დიურერი – „ეპიზოდი”

დასავლეთ ევროპული რენესანსის ერთ-ერთი უდიდესი გერმანელი წარმომადგენელი, გრავიორის დიდოსტატი და გრაფიკის ტიტანი – ალბრეხტ დიურერი (1471-1528 წლები) ჯერ კიდევ 13 წლის ასაკში იმყოფებოდა,

ალფრედ სისლეი – „ეპიზოდი”

„მშვიდი მეამბოხე” – ასე მოიხსენიებდნენ ინგლისური წარმომავლობის მქონე დიდ ფრანგ მხატვარ-პეიზაჟისტს – ალფრედ სისლეის (1839-1899 წლები) უახლოესი მეგობრები.