„რა ჩქარა მიფრინავს წლები! და კვლავ კითხულობ: რა უყავი შენს წლებს? სად დაასამარე შენი საუკეთესო ხანა? ცხოვრობდი თუ არა შენ?

„ევროპა? ვითომდა რაო? ეს ხომ ეკლესიის ეზოა,ეგებ ძვირფასი საფლავებითაც მოფენილი,მაგრამ ეს საფლავები ამყრალებულან სიდამპლისაგან,რომელიც ახალი მოსავლისათვის სასუქადაც კი აღარ გამოდგება.

„სამყაროს შემქმნელმა,როცა მამაკაცს ჰქმნიდა,რაღაც უკუღმა შეჰქმნა,ამიტომაა,რომ დედაკაცებისაგან იმის საწინააღმდეგოს მოითხოვენ,რასაც ისინი სთავაზობენ.

„მშობლის საფლავის მომშლელი,თავადაც ვერ ეღირსება დამარხვას,იმიტომ რომ,მშობლის საფლავი თავისებური,შეიძლება,უცნაური განძთსაცავიცაა შთამომავლისთვის,რამდენადაც განძი,ამ შემთხვევაში,სხვა არაფერია,თუ არა მიწიერი სიმშვიდე და მარადიული სასუფეველი”.

„ჭეშმარიტება,სადღაც  ისე მაღლა სადგურობს,რომ თვითონ ღმერთებსაც ოლიმპოსის მწვერვალიდან ვერ დაუნახავთ იგი”.

„ვინც ერთხელ დაეუფლა საკუთარ თავს,ის არაფერს არ დაჰკარგავს ამქვეყნად და ვინც ერთხელ შეიცნო ადამიანი საკუთარ თავში,იმას ესმის ყველა ადამიანის გულისთქმა”.

„თუ საღად ვიმსჯელებთ,თუ ჩვენი ქვეყნის მსგავსად შექმნილ ყველა პლანეტაზე ცხოვრობს,ან იცხოვრებს სულდგმული,თუ იქაური მცხოვრებელებიც იმავე კანონებს ემორჩილებიან,რომელთაც ჩვენ ვმონებთ,ბოროტებას არა ჰქონია საზღვარი; მას უსასრულო სამყარო მოუცავს და ბრძენ კაცს ისღა დარჩენია,გაექცეს სიცოცხლეს,ანდა მასხრად აიგდოს იგი”.

„მხოლოდ ერთი და იგივე სახელები უძლებს საუკუნეებს!

„ისარგებლე სიცოცხლით,ვიდრე ჯერ კიდევ არ აღმდგარხარ მკვდრეთით”. – (რომანი წერილებად)

„ – სად ხარ,ძმაო,დაგვხოცე შიმშილით! – გაუჯავრდა გურამი.

- შენთვის მეცალა,შე კაცო? ვერ ხედავ,ვინ გვესტუმრა?!.