Tag Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები ჯოვანი ბოკაჩოს ნოველების დიდებული კრებულიდან – „დეკამერონი”
„ბევრია ისეთი, ვისაც ჰგონია, რომ სხვაზე მეტი იცის, ნამდვილად კი, სხვებზე ნაკლები იცის; ამიტომ ასეთი ხალხი თავისი ჭკუის იმედით არამცთუ სხვების რჩევას არ მიჰყვება, არამედ ცხოვრების სულ უბრალო კანონის წინააღმდეგაც მიდის. ასეთს ზნეობას ნიადაგ დიდი უბედურება მოჰყოლია და არავისა სმენია,
ამონარიდი ივანე ეფრემოვის რომანიდან – „თაის ათენელი”
„ – სხვადასხვა სარწმუნოების უგუნურ და თავდაჯერებულ ფილოსოფოსებს არაერთხელ მოუციათ,როგორც მათ ეგონათ,მომაკვდინებელი შეკითხვები: თუ ჩვენი ღმერთი ყოვლისშემძლეა,მაშინ რატომ უშვებს იგი,რომ ადამიანები ბრიყვები და ყეყეჩები არიან?
ამონარიდები ივანე ეფრემოვის რომანიდან – „თაის ათენელი”
„ჯერ არასოდეს მომხდარა, რომ დიდ გენიოსს, სარდალს, მბრძანებელს, რომელი ხალხის წარმომადგენელიც არ უნდა იყოს იგი, ადამიანებისათვის ბედნიერება მოეტანოს!
ამონარიდები ალექსანდრე ყაზბეგის რომანიდან – „მოძღვარი”
„ერთი გახსოვდეს… გახსოვდეს ყველგან და ყოველ ჟამს… სადაც არ უნდა იყო, როგორც უნდა იყო… უბრალო დღიური ლუკმის მუშად რო დარჩე, თუ შეიქნე მბრძანებელი მბრძანებელთა ზედა, – ნუ დაივიწყებ, რომ კაცი ხარ და შენს გარს მყოფნიც შენისთანა კაცები არიან!..
ამონარიდები მარკ ტვენის რომანიდან – „უფლისწული და მათხოვარი”
„ჭკვიანი ადამიანი ტყუილუბრალოდ არ დახარჯავს სიცრუეს”.
ამონარიდი დავით ასკურავას მოთხრობიდან – „ჩქარი მატარებელი”
„ – ახლა,გენაცვალე,იმდენი ინფორმაცია გროვდება დღის განმავლობაში,იმდენი ახალი ამბის მოწმე ხდები უნებლიეთ,თავი კი არა,მთელი ტვინსაცავი ვერ დაიტევს.
ამონარიდები დავით ასკურავას მოთხრობებიდან…
„გასაოცარია,ყველაფერი იცვლება,თვით ბუნებაც კი,მხოლოდ ადამიანის შინაგანი სამყაროა იგივე,ამ მხრივ ბევრით ვერ გავუსწარით უშორეს წინაპარსაც კი.” – (ჩქარი მატარებელი)
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„ – რა დიდი აზრისა ხართ თქვენ ადამიანზე მაშინ,როდესაც ყველაზე დიდი ადამიანი ამქვეყნად,გოეთე თავისი გმირის – ფაუსტის პირით ამბობდა: მე გამვლელის ტერფით გასრესილი,მტვერში მცოცავი ჭიის მსგავსი ვარო.თქვენ კი ადამიანი დიდი რამე გგონიათ!
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
1. „ რად ექცევა ადამიანს დრო ასე სასტიკად? დრო ყოველ ჭირს ერევა.ადამიანს ყოველ ჭირს ავიწყებს.მხოლოდ ერთ ჭირს უახლოებს,ყოველ ჭირზე დიდ ჭირს – სიბერეს,
ამონარიდები ლადო ავალიანის შესანიშნავი ნოველიდან – „როცა მზე პირს იბანდა”
1. „ – ქალიშვილები ყველაფერზე მეტად ყურადღებას აფასებენ და სწორედ ამ ყურადღების მსხვერპლნი ხდებიან ხოლმე!
- ეს როგორ გავიგო?