„ – ეპიკურმა თქვა: ან ღმერთს ბოროტების შეჩერება სურს და არ ძალუძს, ან ძალუძს და არ სურს, ან არც სურს და არც ძალუძს, ან ბოლოს კიდეც სურს და კიდეც ძალუძს. თუ სურს, მაგრამ არ ძალუძს, ის უძლური ყოფილა;

“არა,გიჟი ის არის,ვისაც ნამდვილად სჯერა მგლის მოშინაურება,ჩარჩის სიტყვები,ბალღის სიყვარული და კახპის ფიცი”.

” – არა, მაინც რანაირი, რა უცნაური ვართ ადამიანები: თითქოსდა დიდად გულახდილნი ვართ, თუ არა ვართ, ხომ ვცდილობთ რომ ვიყვეთ ასეთნი? თითქოსდა მისხალსაც აღარაფერს ვიტოვებთ გულში, თითქოსდა ყველაფრისაგან ვიწმინდებით და ვთავისუფლდებით, თითქოს არავითარ ხინჯსა და ცუდს აღარ ვიტოვებთ გულში, ძალიან გვინდა ვიყოთ კეთილნი, სათნონი, იობივით მომთმენი და ყველაფრის ამტანი.

„ეტყობა, ხალხმა დაივიწყა, ძველი სიბრძნე, რომ ლურსმანი ბოლომდე უნდა ჩააჭედო და რასაც აკეთებ, იმას კიდეები მუდამ კარგად უნდა შემოუსწორო, თითქოს შენთვის აკეთებდე და შენივე ნახელავით კმაყოფილი შენვე უნდა დარჩე.