„რატომ ხდება, რომ ერთნი დაუმსახურებელ ქება-დიდებასა და კეთილ სახელს მოიხვეჭენ, მათი ამაღლება იოლად ხდება,

„რეგვენი უნდა იყოს ის, ვისაც მეგობრის სიკეთე არ გაეხარდება. განა შენიანის კარგად ყოფნა იგივე შენი კარგად ყოფნა არ არის?” – (სამაგიერო)

„ყოველი სიმართლე როდი ითქმის”.

„განა ჩვენში ცოტაა ქრისტეანი, რომელიც არად დაგიდევს თვით ქრისტესა და მარიამ ღვთისმშობელსაც, ოღონდ თვით იყოს ბედნიერი, მდიდარი და ძალმგებელი?!

„ – სიბერემ იცის გულჩვილობის მომატება, შვილო. ის რაც ბალღობაში, ბოდიში მომიხდია, ადამიანს ფეხებზე ჰკიდია,

„ღმერთს რომ კაცი თვალს აუხვევს, ვიღას ეტყვის სიმართლეს?!”

„ – პატიოსნება… სულელებისათვის დაუწერიათ ბრძენებს. რისი პატიოსნება, ვის უნდა მაგ სისულელე!.. რისი მაქნისია მაგ – ვერც გაყიდი, ვერც შეჭამ! პატიოსნება რომ კაი იყოს, ჩვენს პოლიტიკოსებს ვინ წაართმევდა იმას.

„ქალი იყო და არის კაცის ყველა შთაგონების სათავე, საწყისი და ბედნიერება თუ უბედურებაც. უქალოდ სიცოცხლე ვერა იქმს გაგრძელებას და გალაღებას. კაცი, რომელიც ქალით არ შთაიგონების, ვერა დიდ საქმეს ვერა იქმს ვეროდეს – ეს კანონია საუკუნო და სამარადჟამო”.

„ადამიანური არ უნდა ეუცხოვოს არავის… გარდა ბრიყვისა”. 

„სიკეთე ყოველთვის კეთილითვე როდი ბრუნდება… ამან არ დაგაღონოს, სიკეთის თესლი არ იკარგება, გაღვივებისა და ამოსვლის დროს ქვა და მუდრეგი თუ დახვდა, გვერდს აუქცევს და სხვა მხრიდან ამოვა.