„რა დამღლის ვიარო წმინდა ქართულ მიწაზე, რა დამღლის ვუცქირო ჩემი ქვეყნის ცასა და მზეს! ამაზე დიდი სიკეთე რა უნდა ვინატრო!” – (სოფლის გზაზე საქართველოში)

„ამ ჩვენს მშვენიერ საუკუნეში სწავლა-განათლება, მეცნიერება, მუქთამჭამელობა და მაიმუნობა ერთმანეთშია არეულ-დარეული”.

„საკუთარ სიმდიდრესა და ჭკვას ნუ დაანახვებ ხალხს, ბევრ მტერს გეიჩენ, ცოტა ქე უნდა გყავდეს, გაფხიზლებს ის…”

„ერო, მრავალის ქარიშხლის და მეხის დამტეხელ საუკუნეთა გადამტანო, ბოლო ჟამს, ბედით, შეესწარ მძლავრის და სასტიკის მტრისაგან ჭირს.

„ – მე არავინა მყავს, მე არაფერი მაქვს – ამას ჰქვიან „გამხეცებული” ადამიანი”. – (ესეც თქვენ)

„მთელი ცხოვრება ვასწავლით კაცს ქურდობას და კარგად რომ ისწავლის, სწორედ მაშინ წავუჭერთ ყელში ხელს. ვინ გასწავლა, საიდან შეითვისე ეს მურტალი საქმეო”. – (დიოგენი)

„უფულო კაცი უხელფეხოზე უარესია, ძაღლად არავინ აგდებს – არც მტერი და არც მოყვარე”.

„სიბრალული აქვს სათავედ სიყვარულსაც, ნუგეშისცემასაც, ერთმანეთის განკითხვასაც, შეწყნარებასა და შენდობასაც.