ილია,აკაკი…

ილია მოკლეს.მოკლეს მანამდე,სანამ ტყვიას ესროდნენ.ილიასათვის ტყვია რომ არ ესროლათ,არავის ეცოდინებოდა,რომ იგი მოკლეს.აკაკიც მოკლეს,მაგრამ საქართველომ არ იცის ეს!

მამული გულით გიხმობთ შორეთიდან ახალგაზრდებო! თუ ჩემი მწერლური ნაქმი უცნობია თქვენთვის,სახელი მაინც გაგეგონებათ ჩემი.შემეკითხებით: რატომ დავტოვე საქართველო,ჩვენი მამული და დედული,ეგზომ მშვენიერი და ტკბილი? მოგითხრობთ.

“ვინც ჭეშმარიტ ბედნიერებას ესწრაფვის, მისთვის არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს მშობლიური ადგილის უსახელობასა და სიმცირეს და ასევე – არც გამჩენი დედის,

“მეფეები და იმპერატორები მშვიდობის დროსაც ისეთივე თავგამოდებით რომ იღწვოდნენ,როგორც ომში,მაშინ ადამიანთა ყოფა უფრო გაწონასწორებული და მყარი იქნებოდა”.

„სპარტაკ ბაღაშვილმა დამარცხებული სარდლის ღიმილით და ბიბლიური ხმით, რომელშიც შეერთებულია უდაბნოში მბრდღვინავი ქარისა და ეკლესიაში ჩამორეკილი ზარის ხმა, თქვა:

“ჩემი ყველა ოცნების კულმინაცია – კაცობრიობის კოლექტიური სიბრძნეა.ახლა უფრო დარწმუნებული ვარ,ვიდრე ოდესმე ვიყავი: სოციალური თანასწორობა ადამიანთა ბედნიერების ერთადერთი ამოსავალი წერტილი…