Tag Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები მიგელ დე სერვანტეს საავედრას უკვდავი რომანიდან – „დონ კიხოტი”
„პატიოსანი გოგო ფეხმოტეხილივით ერთთავად შინ უნდა იჯდეს; რაღა ქალი და რაღა ქათამი: გარე-გარე წანწალი არც ერთს არ დააყრის ხეირს. ვისაც სხვების ნახვა სწადია, იმას ისიც სურს, რომ თავის მხრივ, სხვებმაცა ნახონ. მორჩა, მეტს აღარ გეტყვით”.
თენგიზ ჩალაურის ნოველა – „ბოლოთქმა”
„შუადღის მზისაგან მისავათებული, თეთრხილაბანდიანი კაცი ყანის შუაგულში მდგომ კაკლის ამობურცულ ფესვზე იჯდა და შეუფარავი ყურადღებით ჩასცქეროდა ბალახებს შორის, თითის სიგანე დამრეც ბილიკზე,
სანჩო პანსას მონოლოგები „დონ კიხოტი”-დან…
„ტვინის ნატამალი რომ მქონოდა, დიდი ხანია ჩემს ბატონს თავს დავანებებდი. მაგრამ, რა ვქნა, ასეთი ყოფილა ჩემი ბედი და იღბალი;
ამონარიდი თენგიზ ჩალაურის მოთხრობიდან – „რას ვურჩევთ იმ კაცს!”
„მგელი ხომ მგელია და ის რომ ლეკვს დაბადებს, ძუძუს აწოვებს, წამოზრდის, ნადირობას ასწავლის, ცხვრის დამარტოხელებას და იმასაც,
ამონარიდები გრიგოლ აბაშიძის რომანიდან – „ცოტნე ანუ ქართველთა დაცემა და ამაღლება”
„ – უფალმა მოგვცა და უფალმა წაგვართვაო, ამბობ, მოძღვარო. არა სჯობდა, სულ არ მოეცა, ან რაკი მომცა, უსამართლოდ აღარ წაერთმია, არ გავემწარებინე და განგების მგმობელი არ გავეხადე?
ამონარიდები მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – „გივი შადური”
„ერიდეთ ყველას, ვინც არ იცინის, არც მღერის, არც სვამს და არც არშიყობს. ასეთი კაცი სამოთხეში შეგიპატიჟებს და ჯოჯოხეთში გიკრავს თავს”.
ამონარიდები ჟაკ-ანრი ბერნარდენ დე სენ-პიერის რომანიდან – “პოლი და ვირჟინი”
„ძლიერნი ამა ქვეყნისანი სუსტებს მხოლოდ პირადი გართობისათვის დაეძებენ. მათ გამრთობათ კი ვერ გამოდგები, თუ კეთილ საქციელთან ერთად ცუდიც არ მოუწონე”.
ამონარიდები იოზეფ იგნაცი კრაშევსკის რომანიდან – „ძველი თქმულება”
„ზოგიერთს მკლავში მეტი ძალა აქვს, ვიდრე თავში”.
ამონარიდები ოტია იოსელიანის რომანიდან – „ქალი გამოვიდა საღალატოდ”
„ჩემი სახლი – ჩემი ციხე-სიმაგრეაო”. ამიტომაა ადამიანი მთელი არსებით, ჯახირით, ჭაპანწყვეტით ამ სიმაგრეს აგებს და საუბედუროდ მოკვდავთა დიდი ნაწილი მხოლოდ ამ „ციხეს” აშენებს.