Tag Archives: პოეზია

ანზორ აბულაშვილი – “ყველაზე მეტი”

სიცილის მეტი რა ისმის,

მაგრამ

მანანა ჩიტიშვილი – “ერთი სიკვდილი რას მომკლავს”

ეგრე რად სტირი,გვირილავ,

ცრემლით რად ითხრი თვალებსა,

ფრანსუა ვიიონი – “ანდაზების კრებული”

იმდენი ალტვეს,გაფოთლეს ძელი,

იმდენი ჩხიბეს,დახარეს პინა,

შოთა ნიშნიანიძე – “უფალო შეგვიწყალე”

უფალო შეგვიწყალე,უფალო შეგვიწყალე

ცოდვილნიც… უცოდველნიც… დიდებიც,პატარებიც…

ნოდარ ადეიშვილი – “ზოგჯერ იმ წვიმას ვგავარო”

ეს ისე,

არც თავს გაცოდებ,

“მე ვარ საქართველო!”

მე ვარ საქართველო და ვარ ღმერთო რა დიდი!

ვარ ქრისტეს ნაწილი,ვარ სისხლად დაცლილი,

მიხეილ ქვლივიძე – “პოეზია”

თუ გიცდიათ მდინარეში

ჩანგლით თევზის ჭერა?

მუხრან მაჭავარიანი “გოდება ცოტნესი (უკვე ღრმად მოხუცისა)”

ეს რაო გვიყავ?! -

ვის ხელში ჩაგვყარე ზენავ?! - 

ნოდარ ადეიშვილი – “რამდენი რამ…”

აქ რომ გუშინ

წისქვილი და ეკლესია ენთო,

მორის ფოცხიშვილი – “რაღაც მახსოვს”

მე აღმომთქვეს პირველ სიტყვად, -

ღვთის ბაგეზე დამრჩა კვალი.