„არავინ შეგრჩება ძმად და მეგობრად, თუკი ყველას ყურში უჩიჩინე მართალი სიტყვა”.

„არის ცხოვრებაში ისეთი რამეები, რომლებიც შენ არ გეხება. იმათ ისე უნდა აუარო გვერდი, თითქოსდა არც გინახავს. ბევრი რამ უნდა გამოტოვო, ხან ყრუ უნდა იყო, ხანაც – ბრმა”. – (აღათია)

„ხალხს რა ღუპავს? ის, რომ თავი ყველას ძალიან ჭკვიანი ჰგონია. ის კი არ იციან, რომ როცა ღმერთმა ხალხი გააჩინა, ჭკუა – ნამდვილი ჭკუა, – ათასში, ათი ათასში ერთს ჩაუდო”. – (მიბრიდინე!)

„გულწრფელობა ხშირად ზედმეტს ათქმევინებს ადამიანს!”

„ – ღიღინი, პატივცემულო გრიგოლ, სიმღერა არაა და მითუმეტეს, ჩაგუდული ღიღინი. იგი შინაგანი სევდის, ან კიდევ, სიხარულის გამოხატულებაა, ამოოხრებას, ამოფრქვევას უფრო ნიშნავს და საერთოდ…

„დიდი კაცები და დიდი ხეები საოცრად ჰგვანან ერთმანეთს, სხვას პატრონობენ, საკუთარ თავს კი ვერ შველიან”. – (ზამთრის თეთრი მერცხლები)

„ხალხს ცუდი დღეს რომ დაუმალო. ხვალ მაინც ეცოდინება, ავი გულში რომ ჩაიდო და იფიქრო, გუნებაში რა მიდევს, ვინ რა იცისო, ავ ფიქრს ავი საქმე მოჰყვება, და საქმე ავი კი არა, კარგი არ იმალება”.

„ტყუილი ნედლ, აყვავებულ ხეს გაახმობს, აშენებულს დაანგრევს… წმიდათაწმიდას წაბილწავს… კაცს კაცის ნდობას დაუკარგავს, მომავალს გაგვირყვნის…”

„ქვეყანა მსუქანი დუმაა, რამდენს ითაღლითებ, იმდენს აათლი, კადრება მითხარი, შენ, თორემ!”