„სიტყვა მხოლოდ ადამიანის საკუთრებაა, ამიტომ მისი დაკარგვა ყველაზე დიდ ადამიანურ უბედურებად უნდა ჩავთვალოთ” – (თქმულება სიტყვის ტაძარზე)

„უფროსი რომ კარგი იყოს, ღმერთსაც ეყოლებოდაო – უთქვამს ხალხს…” – (მოკლე ბიჭი, გრძელი ცხვირი)

„სიტყვას გულიდან ფრთხილად უნდა ამოკრეფა, დაუფიქრებლად  ნათქვამი საყვარელ კაცს საძულველად გაგიხდის, ძმას გადაგამტერებს, დედას დაგაშორებს, ქვეყნის მოღალატედ გაგხდის”.

„დიდი ძალა ჰქონია ლუკმა პურს. ხომ გაგიგონია, მოვიდა შიმშილი და წავიდა სირცხვილიო”.

„სიკვდილისა ყველას ეშინია, იმიტომა რომა, იცი „არაფერი” რაც არის, მაგრამ, როცა მოკვდები, იქ, ის „არაფერიც” არ იქნება”.

„ადამიანები რომ ისეთივე სპეტაკნი რჩებოდნენ, როგორნიც ბავშვობის მიჯნაზე არიან, ცხოვრება ბრძოლა კი არა, სიკეთის თესვა და სიყვარულის მკა იქნებოდა”.

„ცოდვით სავსე სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობია თურმე”.

„ჩვეულებრივი ამბავია. ყველას მაღლა უნდა ჯდომა ორბივით”.

„მართლაც, რატომ არის, რომ პირველსავე ტკივილზე, სულისა იქნება თუ ხორცის, დიდი თუ პატარა, უკურნებელი თუ წუთიერი, ადამიანი არავის უხმობს – არც მამას,