ზურაბ ლობჟანიძე – “ვემზადები წასასვლელად”

ვემზადები წასასვლელად,

ვსუფთავდები ნელ-ნელა…

თამარ გაბროშვილის “მზის აკორდები”-დან…

“მუხაზე ჰკიდია

გრძელი საქანელა,

გაქანდები ბავშვი ხარ,

გამოქანდები და -

უკვე მოხუცი”.

ლუციუს ავრელიუს კომოდუს ანტონიუსის შესახებ…

ლუციუს ავრელიუს კომოდუს ანტონიუსი (161-192 წლები) – წარმოადგენდა რომის იმპერიის ისტორიაში იმ ერთ-ერთ უსასტიკესს,ექსტრავაგანტულ და ეპატაჟურ იმპერატორს,რომლისთვისაც დამახასიათებელი გახლდათ ეგრეთ წოდებული “შავი იუმორი”,გემოთმოყვარეობა და ქალის ტანისამოსით სიარული.

“ცრემლების კედელი”

სამხრეთ ამერიკის კონტინენტის დასავლეთით,წყნარ ოკეანეში მდებარე არქიპელაგს – გალაპაგოსის კუნძულებს,სახელი განსაკუთრებით გაუთქვა დიდმა ინგლისელმა ბუნებისმეტყველმა – ჩარლზ რობერტ დარვინმა,რამეთუ სწორედ აღნიშნულ არქიპელაგზე ჩატარებული კვლევების შედეგად შექმნა მან თავისი ცნობილი “დარვინის ევოლუციის თეორია” (სახეობათა წარმოშობა).

ჟაკ-ანრი ბერნარდენ დე სენ-პიერის ბრწყინვალე რომანიდან – “პოლი და ვირჟინი”

“ადამიანი მხოლოდ მაშინ აღწევს თავის ბედნიერებას,თუ სხვების ბედნიერებისათვის ზრუნავს”.

მაქსიმ გორკის რომანიდან – “დედა”

1. “საწყენია,მაგრამ ადამიანს არ უნდა დაუჯერო,მისი უნდა გეშინოდეს და გეზიზღებოდეს კიდეც! ადამიანი გაორებულია.აბა,როგორ უნდა აპატიო ადამიანს,თუ ის ტყის ნადირივით მოიწევს შენზე,არა სწამს,რომ შენც ცოცხალი არსება ხარ და შენ ადამიანობას პანღურსა ჰკრავს?

“სიბრძნის წუთი”

ერთ კაცს უთხრეს,რომ ადგომის დრო იყო,რადგან მზე უკვე კარგა ხნის ამოსული გახლდათ.მან კი უპასუხა:

“დამაკვირდი”

1. “ადამიანებს მეფე კიროსის დროიდან,რომელმაც ბრძანა,გაეროზგათ ზღვის სრუტე,როცა იქ გავლისას ქარიშხალმა მისი გემები დალეწა,დიდად ჭკუა არ მომატებიათ”. – პიეტრო პერუჯინო

თედორე დოსტოევსკი – “ეპიზოდი”

როგორც მრავალი მკვლევარი ირწმუნება,გენიალური რუსი მწერალი და ესეისტი – თედორე დოსტოევსკი (1821-1881 წლები),თუკი უილიამ შექსპირს დავესესხებით,განსაკუთრებულად იყო შეპყრობილი “მწვანეთვალება ურჩხულით” ანუ ეჭვიანობით.

ლეონარდო და ვინჩი – “ეპიზოდი”

აღორძინების ხანის გენიალური იტალიელი არქიტექტორი,მხატვარი,გამომგონებელი და სწავლული - ლეონარდო და ვინჩი (1452-1519 წლები),თავის ერთ-ერთ ჩანაწერში ყურადღებას ამახვილებდა კაჭკაჭის მადლიერების გრძნობის მიმართ: როდესაც კაჭკაჭი ხედავს,რომ მშობლები დაბერდნენ და დაუძლურდნენ,რაოდენ საოცარიც არ უნდა იყოს,იწყებს მათ მოვლას – უშენებს ბუდეს,ათბობს და აჭმევს,ნისკარტით აცლის დაზიანებულ და ჭუჭყიან ბუმბულს.