„ – სიბერემ იცის გულჩვილობის მომატება, შვილო. ის რაც ბალღობაში, ბოდიში მომიხდია, ადამიანს ფეხებზე ჰკიდია,

„ახლანდელ დროში არ შეიძლება კაცმა არც მწვადი დაწვას და არც შამფური”. – (მტრობა)

„ადამიანი ბუნებით ეგოისტია! მისი გარდაქმნა შეუძლებელია, როგორც მაიმუნის გაადამიანება! აი, ეს ფაქტი უნდა იყოს ყველა თეორიისა და მოძღვრების ამოსავალი წერტილი”.

„ერთადერთი არსება იყო, რომელსაც სამივე უნდილაძის თავები ერთად შეეგროვებინა, შუაში ჩამჯდარიყო ფერხმორთხმული და მინავლებული თითებით სათუთად დასთათანებდა ორის ქოჩორსა და ერთის ნაქოჩრალს,

„ღმერთს რომ კაცი თვალს აუხვევს, ვიღას ეტყვის სიმართლეს?!”

„ – პატიოსნება… სულელებისათვის დაუწერიათ ბრძენებს. რისი პატიოსნება, ვის უნდა მაგ სისულელე!.. რისი მაქნისია მაგ – ვერც გაყიდი, ვერც შეჭამ! პატიოსნება რომ კაი იყოს, ჩვენს პოლიტიკოსებს ვინ წაართმევდა იმას.

„შეიძლება, ათასი დარიგება და ანდაზა ცალ-ცალკე სწორი და სასარგებლო იყოს, მაგრამ ერთად აღებული, ურთიერთ საწინააღმდეგო ქაოსად გადაიქცეოდა”.

„ადრე დამწიფებული არასოდეს ყოფილა ბოლომდე დამწიფებული!”

„ძალა-უფლება დიდი საცდური რამ არი. თუ ძალა-უფლება გაქვს, ყველაფერი ხარ. იტყვი: ეს ნეზვი კი არა, ფაშატიაო და მაშინვე ზოგი ნალ-ყაირს მოარბენინებს, ზოგი ლაგამ-უნაგირს და ზოგიც ჯაგარზე დაუსვამს ხელს: „აუ, რა ფაფარი აქვსო”. – აი, ეგეთია ძალა-უფლება”.

„სამშობლო ჩვენი, სრულიად საქართველო, ისეთი მგრძნობიარე ქვეყანა არის, რომ ერთი ადამიანის შემომატებასაც გრძნობს და დაკლებასაც, ანუ – დაბადებასაც და გარდაცვალებასაც, იგრძნობს იგი ქვეყნის ყველა კუთხეში, იგრძნობს თავისით, ამბის მიუტანლად!”