Tag Archives: პოეზია

ამონარიდები არჩილ II-ის “ლექსნი ასნი ორმუხლნი”-დან

“უშვილოთა სჯობს სიკვდილი უკეთურთ შვილთა ყოლასა,

სჯობს მარტოდ ყოფა კაცისა ბოროტთა თან აყოლასა”.

გალაკტიონ ტაბიძე – “უცვლელად საერთო”

უცვლელად საერთო

ისმოდა ჩივილი:

ხუტა ბერულავა – “დავითიანის” გადამრჩენელი

მას ეპატიოს,ვით ჭაბუკ დესპანს,

შეხედვა უნდო და იჭვიანი,

მუხრან მაჭავარიანი – “შუღლი”

ქედზე ჩვენსაზე დადგმული

უღლის,

სვიმონ შადური – “ალექსანდრე ყაზბეგის ხსოვნას”

მზეც დავკარგეთ და მთვარეცა,

დავრჩით დიდს სიბნელეშია;

მუხრან მაჭავარიანი – “სოფელი მთებში მკვდარი იყო”

ბატებიც არსად ყიყინებდნენ

სოფელში დღესდღეობით,

მუხრან მაჭავარიანი – “ირონიული”

შენ,ვისაც გინდა,საქართველოს მრავლად უსურვო

კაცი კეთილი,

იოსებ დავითაშვილი – “ჩვენი ივერი”

ჩვენი ივერი,ბედნიერი,სამოთხის ფერი,

შიგ ხალხი მყოფი მშრომელი და გულისხმიერი.

იოსებ გრიშაშვილი – “გენიოსების ბედი თბილისის ბაზარზე”

ქვევით,ბაზარზე,კვირადღით,ვანქთან,

მტვრიან ქუჩებში,დამპალ ჰავაზე,

მურმან ლებანიძე – “ეს ბრძოლები,ეს მორევი…”

ეს ბრძოლები,ეს მორევი,ეს – ცხოვრების ყაყანი -

ყველაფერი ძველია და ყველაფერი ახალი!