Tag Archives: პოეზია

ჯარჯი ფხოველი – “თავის შემზარავ ჩვევას არ იშლის…”

ჩაქრა ცხოვრება,როგორც საკირე,

თითქოს ცხადიდან შეხველ არილში…

შოთა ნიშნიანიძე – “არბევენ სოროს თუ ჩიტის ბუდეს”

არბევენ სოროს თუ ჩიტის ბუდეს -

ვიღაც აგრძელებს ცოდვას გუშინდელს.

არჩილ სულაკაური – “მხოლოდ ერთხელ”

მინდა,ზვრები გაზაფხულის

ღრუბლებს მოვაწვიმინო.

იოსებ გრიშაშვილი – “გამმა”

და ვინ მძულდა – ის,კვლავ მიყვარს,ვინც მიყვარდა იგი კი მძულს.

ეჰ,ვინ მომცემს თავშესაფარს,ვინ მაღირსებს ყოფნის კუნძულს?

შოთა ნიშნიანიძე – “გული”

 როგორც ჩიტი გალიაში,როგორც მუჭში პეპელა,

 ფრთხიალებ და ჩუმად ფეთქავ,სიცოცხლის სანთებელა,

შოთა ნიშნიანიძე – “მე დავემალე გუშინ მეგობარს”

მე დავემალე გუშინ მეგობარს

(ზარმა აიკლო სახლი მთვლემარე)

ანა კალანდაძე – “თუთა”

ლამის სახლში შემოიჭრას თუთა,

ლამის თავზე გადამისვას ხელი…

ხუტა ბერულავა – “დამადგი გულზე ფეხი”

დამადგი გულზე ფეხი

არ მეტკინება,

ხუტა ბერულავა – “სახუმარო”

ერთი კაცი შემომიჩნდა,

გაგირიგებ ლამაზ ქალსო,

ხუტა ბერულავა – “საქართველო… საქართველო…”

საფიცარო დედასავით,

მზის შუქივით სანატრელო,