“დიდი ვაება განვიცადე,როდესაც სემინარია გავათავე და ცხოვრების წინ დავდეგ,არაფრისთვის მომზადებული.თითქოს მღვდლად უნდა წავსულიყავი,მაგრამ როგორ,როდესაც სრულიად შიშველი მყვეს,მამის გადმოცემაც კი წამართვეს და ეხლა მღვდლად?!

“ქალაქში ხმა დაუგდიათ,ყიფიანი პეტერბურგში რჩებაო,ამა და ამ ადგილს აძლევენ და ცოლ-შვილსაც იბარებსო.სხვამ იქნება არა,მაგრამ თქვენ,მგონია,ადვილად დამიჯეროთ,რომ ჩემს სამშობლო-ქვეყნის მიწა-წყალი…

“შეიძლებოდა თუ არა უფალი ღმერთის დადანაშაულება არათანმიმდევრულობაში,მას რომ გვერდი აევლო ფიზიკური სამყაროს ჰარმონიზების თქვენს მიერ მიგნებული შესაძლებლობებისათვის? მე ვფიქრობ,რომ – არა.

“ასე ჩემო მკითხველო,დაე ყველამ სწეროს,როგორც ჭკუა და ენა უჭრიდეს.დაე იმერელმა იმერული სიტყვები იხმაროს და კახელმა – კახური სიტყვის წყობილება.შენ მათ ნაწერში ეცადე აზრი გაარკვიო, და – თუ აზრი შენი საზოგადოების და მამულის სასარგებლოდ იცნო, – ეცადე მისი შეთვისება და გავრცელება,ეცადე მისი “განხორციელება”.

“1904 წელს იაკობ გოგებაშვილის ბიოგრაფია დავბეჭდე კალენდარში.დაბეჭდვამდე გადავიკითხე,სხვათა შორის,მისი სტატიები – ზოგი ხელახლა.ზოგი პირველად – სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებში,რათა გერმანული “საფუძვლიანობის” პრინციპისათვის არ მეღალატნა: მაშინ მე გერმანიიდან ახალდაბრუნებული გახლდით.გერმანულად განსწავლული,ბიუხერის მოწაფე.

“შემცდარია ის,ვისაც ჰგონია,რომ მარტო მოლექსეობისათვის ვსცემდეთ მას პატივს.დაბალწოდებაში ნიჭი იშვიათი არ არის და არც მოშაირობაა განსაკუთრებული მოვლინება.განსვენებული იმითი იყო შესანიშნავი უფრო,რომ თავის პირადობაზე იმდენად არა ჰფიქრობდა,რამოდენადაც საზოგადოებაზე.