“ხელიდან გვეცლება მიწა.

იკარგება ენა,

“გამარჯობა თქვენი ახლად მომავალნო! მე,უკვე მიმავალი,გეთხოვებით და ვწუხვარ,რომ საგულისხმო ანდერძად ვერას გიტოვებთ,გარდა ხვეწნა-მუდარისა:

“თუ ეს ქვეყანა მხოლოდ იმისთვის არსებობს და მხოლოდ ის არის,რასაც ვხედავ,მაშინ სისაძაგლე ყოფილა მისი გაჩენა და წყევლის ღირსი – ვინც გააჩინა! თუ ამას იქით არაფერია და ჩვენი ყოფნა წუთისოფელში მთავრდება,მაშინ წარმოუდგენელია მის შექმნაზე უფრო დიდი ბოროტება,რადგან ის თავისთავშივეა საწყისი და საფუძველი ყოვლის ცოდვისა! თავხედი,შეუბრალებელი,დაუნდობელი,უმეცარი და სასტიკი ყოფილა ხუროთმოძღვარი მისი”. (ავტორი გენია.ჯი)

“იასემ არავის დააცალა.

შაჰის ცხენთან მიხოხდა.

“არა,ჩემო ძმაო,ამისი თქმა არ მინდა.იმას როდი ვამბობ,რომ აქაოდა ღვთის წესზე იცხოვრეთ და მიწაც ჩვენი იქნება და ღალა-ბეგარისგანაც თავს დავიხსნიდით-მეთქი,მე იმას ვამბობ,იმიტომ არ ვარგა ჩვენი ყოფა,ჩვენ თვითონ ვცხოვრობთ უვარგისებად-მეთქი.ღვთის რჯულზე რომ ვცხოვრობდეთ,რანაირ ცხოვრებას გავწევდითო, – ეს მხოლოდ ღმერთმა იცის,მაგრამ ის კი მართალია,რომ ცუდ ცხოვრებას ავცდებოდით.

„სიცილი ადამიანის სიცოცხლისუნარიანობის უმთავრესი ნიშანთაგანია. ვიდრე ადამიანს მტერზე, მოყვარეზე, თავის თავზე, საერთოდ რაიმეზე გაცინება შეუძლია, ეს იმას ნიშნავს, რომ მისი საქმე ჯერ კიდევ არ წამხდარა. ხალხი, რომელმაც ასეთი საღი, ასეთი გადამდები სიცილის უნარი შეინარჩუნა, არ არის განწირული”. გურამ ასათიანი (ავტორი გენია.ჯი)