“მე არ ვიცი – ვის უყვარს საქართველო ჩვენზე მეტად.დღეს ყოველ გაკოტრებულ პოლიტიკოსს თავისი თავი წმინდა სებასტიანე ჰგონია,რომელიც დაისრულია სამშობლოთი და სამშობლოსათვის.

“უბედურება,რომელიც ცხოვრებას გვინგრევს და რომელიც ემუქრება ჩვენი გონებისა და ხასიათის მთლიანობას,ის კი არ არის,რომ მოვტყუვდეთ ან გაურკვეველი ჭეშმარიტება გვიყვარდეს,არამედ იმის ერთგულად დარჩენა,რისიც მთელი სულითა და გულით აღარ გვწამს.

“ჩვენ გვიყვარს “სემიტური გამოჩენა”,მაგრამ ჩვენ არიული “გამორჩევაც” გვიყვარს.”ღალაგადასმულობის დასაწყისს ჩვენს ბუნებაში ეომება პრინციპი “აზნაურობის”.ჩვენ ხშირად გვძლევს ხოლმე წვრილმანობა.მაგრამ გვაჯადოებს “რაინდული ხმალში გამოწვევა”,ჩვენ “მეწვრილმანეებიცა” ვართ და “რაინდებიც”.ქართველი კაცი კაცი “ლაქიაც” არის და “მეფეც”,”ჟულიკიც” და “არისტოკრატიც”.