Monthly Archives: მაისი 2014
ვიაჩესლავ მოლოტოვის შესახებ…
ვიაჩესლავ მოლოტოვი (1890-1986 წლები) – წლების მანძილზე “წითელი იმპერიაში” ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი პოლიტიკოსი გახლდათ.მას მოიხსენიებდნენ,როგორც – “სტალინის აჩრდილი”.აღსანიშნავია ის გარემოება,რომ მისი და სტალინის ბიოგრაფიების გაცნობისას მრავალი პარალელის გავლება არის შესაძლებელი.
ჯორჯ ორუელის რომანიდან – “1984″
” – სწორია,ტანჯვის მიყენებით მორჩილება საკმარისი არ არის.თუ ადამიანი არ იტანჯება,როგორ დარწმუნდები,რომ შენს ნებას ემორჩილება და არა თავისას? ძალაუფლება მჟღავნდება ტკივილისა და დამცირების მიყენებაში.
ნოდარ დუმბაძე – “ბავშვის როლი მშობლების აღზრდის საქმეში”
„მამებო! არ არის გამორიცხული, რომ რომელიმე თქვენგანის შვილი მიუახლოვდეს ბაბუას (თქვენს მამას) და ჰკითხოს:
მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – “კვაჭი კვაჭანტირაძე”
“პოლიტიკა ძლიერ წააგავს ძროხას.ზოგნი მას აძოვებენ,ზოგნი კი სწველიან.ჭკვიანი კაცი არც სისხლს გეიმეტებს და არც ოფლს დაღვრის ძროხის დევნაში.დეე გიჟებმა სდიონ მას და აძოვონ,ჩვენ კი მისი კარაქით გავსუქდეთ.ხოლო ძროხის მოწველას ბევრი არაფერი უნდა: დოუყვავე,გოუცინე,გეიშინაურე.აი,ეს არის ერთადერთი ჭკვიანი პოლიტიკა.
ბესიკ ხარანაულის მოსაზრებები…
“შეყვარებულები უნდა ემსგავსონ აჩრდილებს,რომ სხეულით ერთმანეთი არ დააძიმონ.შეყვარებულები უნდა ემსგავსონ ფრინველებს,რომლებიც მიფრინავენ და მოფრინავენ და ვერავინ მოსთხოვთ,რომ ერთ ადგილზე ებან”.
მიგელ დე სერვანტეს საავედრა ამბობდა…
“ჩემი ცხოვრება და ჩემ მიერ ჩადენილი საქმეები – აი,ჩემი სისხლის სიწმინდის საბუთები; ადამიანს გამოაჩენს საქმენი მისნი.თქვენ გინდათ იმის საბუთები,რომ ჩემში წმინდა სისხლი ჩქეფს? გავიწყდებათ ესპანელი ჯარისკაცების დამსახურებანი.მე ვდგავარ აქ,თქვენ წინაშე, და მოგაგონებთ,შეხედეთ ამ ხელს,ეს ხელი შევწირე ესპანეთის დიდებას.თქვენ გაინტერესებთ,თუ როგორი სისხლი მაქვს? გადაფურცლეთ ჩემი ცხოვრება და იქ ამოიკითხავთ!
“ჰაკას” ისტორიიდან…
გადმოცემების თანახმად,დაახლოებით ათასი წლის წინათ ახალი ზელანდიის ნაპირებს შვიდი ის კანოე მიადგა,რომლთა ბორტებზეც აღმოსავლეთ პოლინეზიელი ხალხი იმყოფებოდა.როგორც ლეგენდებშია გავრცელებული,ისინი ახალ ზელანდიას მითიური მიწიდან – ჰავაიუკიდან ეწვივნენ.მათივე მითოლოგიით – ჰავაიუკი აღმოსავლეთ პოლინეზიელების სამშობლოს წარმოადგენდა.
სადჰუ სუნდარ სინგჰი – “ევროპელი ქრისტიანების” შესახებ წერდა…
“როდესაც გავქრისტიანდი და წმინდა კაცთა ცხოვრებანი ვნახე,მეგონა,ევროპაში ვპოვებდი ქრისტიანებს ცოცხალი რწმენით,მაგრამ იმედი გამიცრუვდა – იქ სულ სხვა რამ დამხვდა.უეჭველია,მათ შორისაც არიან ღვთის ჭეშმარიტი მსახურნი,თუმცა ერთეულნი.ყოველი მათგანი ქრისტიანი როდია,ვინც თავს მიიჩნევს.