Daily Archives: დეკემბერი 5, 2014
დიქტატორები ამბობდნენ…
1. ”მე საწოლშიც კი დავუწვები ეშმაკს, და გპირდებით, რომ ამის გამო სინდისი არასოდეს შემაწუხებს”. – მენგისტუ ჰაილე მარიამი (ეთიოპიის დიქტატორი)
ვახუშტი კოტეტიშვილი – “ამ წუთისოფლად ვფაფხურობთ”
ამ წუთისოფლად ვფაფხურობთ,
როგორც ბორბალში ციყვები,
ანტონ ჩეხოვი – “ეპიზოდი”
მაქსიმ გორკის მოგონებებიდან ვგებულობთ,რომ ერთ დღეს გამოჩენილი რუსი მწერალი,დრამატურგი და ექიმი – ანტონ ჩეხოვი (1860-1904 წლები),არისტოკრატულ საზოგადოებაში იქნა წვეულებაზე მიწვეული.
შარლ IX-ს შესახებ…
ეკატერინე მედიჩისა და ანრი II-ს ვაჟი – შარლ-მაქსიმილიან დე ვალუა,იგივე შარლ IX (1550-1574 წლები),რომელიც საფრანგეთის სამეფო ტახტზე 1560 წელს ავიდა,ქვეყნის ისტორიაში მეტად წარუმატებელი მეფის სახელით შევიდა,რადგან სწორედ მისი მმართველობისას განვითარდა საფრანგეთში მრავალრიცხოვანი რელიგიური ომები,მათ შორის “ფრანგი ხალხის ისტორიის სირცხვილად” წოდებული “ბართლომეს ღამე” (1572 წლის 23 აგვისტო),
ტრუმენ გარსია კაპოტე – “ეპიზოდი”
დიდი ამერიკელი მწერალი და პროზაიკოსი - ტრუმენ გარსია კაპოტე (1924-1984 წლები),საკუთარ თავს – “ჰორიზონტალურ მწერალს” უწოდებდა.ისევე,როგორც სხვა უამრავ გამოჩენილ ადამიანს,მასაც ახასიათებდა ერთობ უცნაური თვისებები.
ედგარ დეგა – “ეპიზოდი”
ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ასაკში მყოფი დიდი ფრანგი მხატვარი და იმპრესიონისტურლი მხატვრული მიმდინარეობის თვალსაჩინო წარმომადგენელი – ილერ ჟერმენ ედგარ დეგა (1834-1917 წლები),პარიზში თავისი სახელოსნოსათვის დასაქირავებელ ფართს ეძებდა.
გალაკტიონ ტაბიძის ნააზრევი…
“ჩემნაირი კაცი განა შეიძლება ვინმეს უყვარდეს? დადებითად ჩემში არაფერი არ არის.რომ ვიყო ბაირონი,ლერმონტოვი,გიოტე… მაშინ შემიყვარებდნენ.მე კი ისე პატარა და დაწვრილამნებული კაცი ვარ…”
პოლ სეზანი – “ეპიზოდი”
გენიალური ფრანგი მხატვარი და პოსტიმპრესიონიზმის მხატვრული მიმართულების დიდებული წარმომადგენელი – პოლ სეზანი (1839-1906 წლები),ერთობ კრიტიკულად გახლდათ განწყობილი იმ პერიოდის იმპრესიონისტი მხატვრების შემოქმედების მიმართ და ამას არც მალავდა.
რა? სად? როდის?
შეკითხვა პირველი: ”მისი” ისტორიული მნიშვნელობის მქონე სპორტულ გამარჯვებას ხელი ვერც იმ შეჩერებამ შეუშალა,
მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – “გივი შადური”
“საიდანღაც მოვალთ,ერთხელ ძლივს ამოვისუნთქვათ და ისევ ბნელ უკუნეთში ვიკარგებით. და ყველაზე საზარელი ის არის,რომ არავინ არ იცის, და ვერც ოდესმე გაიგებს – გესმით,ვერც ოდესმე გაიგებს-მეთქი! – საიდან მოვდივართ,ვის მოვყავართ და სად მივყავართ? საიდან,სად,რატომ და რისთვის?”