“ვიცი,რომ ბედმა გამიღიმა,დრო და გარემოება მანებივრებდა.მთელმა ქვეყანამ შემიყვარა.ზოგს ვძულდი კიდეც.დიახ,ბევრი სიტკბო მარგუნა ცხოვრებამ და ცოტაოდენი სიმწარეც.რა მუხანათიც არ უნდა ყოფილიყო ჩემი ბედი,მჯერა,რომ ბედიცა და უბედობაც შემთხვევით ქარს მიაქვს და მოაქვს,

როგორც ცნობილია, ძველ ეგვიპტელთა ღმერთებმა შედარებით გვიან მიიღეს ადამიანური გარეგნობა.თავდაპირველად ეგვიპტელები მცენარეებსა და ცხოველებს აღმერთებდნენ.ქალღმერთ ხატორს ლეღვის ხე ასახიერებდა,ღმერთ ნეაფერტუმს – ლოტოსის ყვავილი,

“ცხოვრება ხანმოკლეა,დრო ისედაც სწრაფად გადის.ყველა ცდილობს,რაც შეიძლება მეტი სიამოვნება წაგლიჯოს ცხოვრებას,სხვა არაფერი სწამს ხალხს.სიყვარულიც უცნაური რამეა.არავის არ უყვარხარ უმიზეზოდ,

“მე მიყვარხარ შენ,ვინც ახლა ამას კითხულობ,თუ შენ კეთილი კაცი ხარ,თუ შენ სამართლიანობა გიყვარს.მე მიყვარხარ შენ,ვინც ჩემს შემდეგ მოხვალ,მოხვალ მაშინ,როცა მე აღარ ვიქნები და ამიტომ არ მეცოდინება როგორი ხარ,ვინა ხარ,სადაური ხარ.მე ვერ გნახავ შენ,მაგრამ შენ ნახავ იმ ქვეყანას,რომელიც მეც მინახავს და მიყვარდა,იცხოვრებ იმ სამყაროში,სადაც მეც გამიტარებია ჩემი სიცოცხლე და თუმცა,