ცხოვრების ეტლი, როგორც ნიავი,

დასასრულისკენ უჩუმრად მიჰქრის,

„სადაც მოძალადე და ომის გამჩაღებელი ჩნდება, მე იქ მიძალებულს ვეხმარები, მშვიდობას ვიცავ! სადაც სიძულვილი, შური და სიმახინჯე ჩაბუდდება, მე იქ სიყვარულის, ზნეობისა და სილამაზის მოქადაგე ვარ!

„არავინ შეგრჩება ძმად და მეგობრად, თუკი ყველას ყურში უჩიჩინე მართალი სიტყვა”.

„არის ცხოვრებაში ისეთი რამეები, რომლებიც შენ არ გეხება. იმათ ისე უნდა აუარო გვერდი, თითქოსდა არც გინახავს. ბევრი რამ უნდა გამოტოვო, ხან ყრუ უნდა იყო, ხანაც – ბრმა”. – (აღათია)

„ხალხს რა ღუპავს? ის, რომ თავი ყველას ძალიან ჭკვიანი ჰგონია. ის კი არ იციან, რომ როცა ღმერთმა ხალხი გააჩინა, ჭკუა – ნამდვილი ჭკუა, – ათასში, ათი ათასში ერთს ჩაუდო”. – (მიბრიდინე!)