„ – როგორც მოგეხსენებათ, დათვი ზამთრობით ჩაიდებს პირში საკუთარ თათს, ლოკავს და თავს იტყუებს, საკვებს შევექცევიო. ჩვენც დათვს ვგავართ ზოგჯერ: ვიიმედებთ და ვიტყუებთ თავს”.

„ცდა ბედის მონახევრეაო, რომ თქმულა, ალბათ, ერთ ცდაზე როდი თქმულა, ბევრ ცდაზე ითქმოდა, მრავალზე, გამარჯვებამდის, ბედის გამოჭედვამდის”.

„სადაც სიბრძნე მოუმადლებია ადამიანისათვის, იქ სისულელეც მოუყოლებია მაღალ ღმერთს…”

„რატომ არიან ადამიანები ასეთები? რატომ გვრით სიამოვნებას სხვათა უბედურება, რატომ არ არიან თავაზიანი და გულმოწყალენი, ვისთვის უნდათ ბუნებისაგან მომადლებული სიკეთის ნიჭი და რატომ გადააქცევენ ამ ნიჭს ბოროტებად?”

„ეს უსამართლო ცხოვრება ერთ გაბრაზებადაც არა ღირს”.

„ – აკაკუნებენ და უნდა გაუღო, მტერი რო იყოს, უნდა გაუღო, უნდა შემოუშვა, უნდა დაეხმარო, ალბათ რაღაც გასჭირვებია, და, რახან გასჭირვებია, მტერიც ჰო მტერიც აღარ არის, – ადამიანია”.

„თუ ფული გაბადია, ნამუსიც ბევრი გასხია, ჭკუაც დიდი გაქვს და ხალხის პატივისცემითაც ყელთამდე ხარ მოყირჭებული. თუ არა და, კაციშვილს არ უნდიხარ, მშრალი სალამიც კი ენანებათ შენთვის, სიყვარულით მოყვანილ ცოლსაც მოსძულდები და შენი სისხლით მონაგარ შვილებსაც”.

„განა რა არის ცხოვრებაში, ფიქრი რომ არ უნდა?!”