“სოკრატეს დემონი,როგორც ჩანს,სხვა არა იყო რა,თუ არა მისი ნების ერთგვარი აღმაფრენა,რაც მისსავე გონებაზე როდი გახლდათ დამოკიდებული.თუმცა ისიც უნდა ითქვას,რომ ესოდენ ამაღლებულსა და თანაც სიბრძნესა და სიქველეში მუდმივი თვითრწმენით გამობრძმედილ სულში ნების ამგვარი მიდრეკილება,

“შვილები თავიანთ მშობლებში ხედავენ წარსულს,მშობლები კი – თავიანთ შვილებში მომავალს; და თუ მშობლებში ვხედავთ უფრო მეტ სიყვარულს შვილებისადმი,ვიდრე შვილებში სიყვარულს მშობლებისადმი,ეს სამწუხაროა,მაგრამ იმავე დროს ბუნებრივიცაა.ვის არ უყვარს უფრო მეტად თავისი იმედები,ვიდრე თავისი მოგონებები”. (ავტორი გენია.ჯი)