ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„ქონებასაც ისეთივე თვისებები აქვს, როგორც ლამაზ ქალს – გულმოდგინედ თუ არ მოუვლი, არ უპატრონებ, ისე გაგეპარება ხელსა და თვალს შუა, რომ ვერც გაიგებ, სად გაქრა, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს საწოლსა თუ ჯიბეს ხელს არ მოუსვამ და სიცარიელეს არ იგრძნობ”.

ამონარიდები რევაზ მიშველაძის მოთხრობებიდან…

„თურმე მეზობელთან მეზობლურად უნდა იყო. არც მეტი – არც ნაკლები. არც ღობის მოშლა და ნამეტანი გაშინაურება ვარგა და არც, რასაკვირველია, ცხვირაბზუებით განგან სიარული”. – (ხეო სიცოცხლისაო)

ამონარიდები პოლიკარპე კაკაბაძის პიესიდან – „გათენების წინ”

„გაჭირვებამ მოთმენა არ იცის… არა…”

ზურაბ ორბელიანი – „ეპიზოდი”

ილია ჭავჭავაძის მიერ „ქართული ენის მეუფედ” წოდებული დიდი ქართველი რომანტიკოსი პოეტის – გრიგოლ ორბელიანის მამა – ზურაბ ორბელიანი,

ამონარიდები ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – „გარდამოხსნა”

„ – მე ვგონებ, როგორაც არ უნდა იყოს, უპატიოსნო კაცი მაინც ყოველთვის მოატყუებს პატიოსან კაცს და ამით ყოველთვის აჯობებს მას”.

ამონარიდები სერგო კლდიაშვილის მოთხრობიდან – „ლახუნდარელის თავგადასავალი”

„აქა-იქ სასიკეთოს და გულის გასახარელს წააწყდებოდა კაცი, მაგრამ, საუბედუროდ, ბოროტება და სიავე, თურმე, ბევრად მეტი ყოფილა”.

ამონარიდები პოლიკარპე კაკაბაძის პიესიდან – „ცხოვრების ჯარა”

„ – ეჰ, ჭორივით რომ სიმართლე ვრცელდებოდეს, ქვეყანას რა უჭირს”.

ამონარიდები რევაზ მიშველაძის მოთხრობებიდან…

„ – საერთოდ, ეს იცოდე, ჩემო ზაურო, თუ კაცს შენი ვალი აქვს, ხშირად არ უნდა შეეჩხირო თვალში, თორემ შესძულდები. ასე იცის ვალმა”. – (თებერვალი)

ამონარიდები პოლიკარპე კაკაბაძის პიესიდან – „კახაბერის ხმალი”

„ – მთავარ-დიდებულნო, ეგებ თქვენ გულში ფიქრობთ, რომ ჩემზე ჭკვიანები ხართ. ეს რომ ასე იყოს, მაშინ თქვენ ტახტზე დაბრძანდებოდით და მე ფეხზე ვიდგებოდი, მაგრამ ტახტზე მე ვზივარ და ფეხზე თქვენ დგახართ, მაშასადამე, მე თქვენზე ჭკვიანი ვარ”.

ჩარლზ დიკენსი წერდა…

„ლამაზი ქალის დანახვა ფარ-ხმალს მაყრევინებს”.