ლევ ტოლსტოი წერდა…

„ჩემი აზრით, შეუსაბამობა ადამიანის მდგომარეობასა და მის ზნეობრივ მოღვაწეობას შორის ჭეშმარიტების უნამდვილესი ნიშანია”.

იაპონიის იმპერატორი – „ეპიზოდი”

აცტეკ მბრძანებელთა მსგავსად, ქვეშევრდომები მიწაზე ფეხს საუკუნეების განმავლობაში არ ადგმევინებდნენ (პირდაპირი გაგებით) იაპონიის იმპერატორებსაც.

პოლიკარპე კაკაბაძე წერდა…

„მეფე სულ მართალია, სანამ მეფობს”.

ვოლტერი – „ეპიზოდი”

„ვოლტერად” ცნობილი ერთ-ერთი უდიდესი ფრანგი ფილოსოფოსი და ლიტერატორი – ფრანსუა მარი არუე (1694-1778 წლები), ვისაც ევროპის მეფეები ხშირად იწვევდნენ თავიანთ სამეფო კარზე,

„დამაკვირდი”

„ცხოვრება მეტისმეტად ხანმოკლეა, რათა ის ბეჩავი არამზადების წინაშე ხოხვაში გაატარო”. – სტენდალი

ამონარიდები ივანე ტურგენევის რომანიდან – „წინადღით”

„ – იყო დრო, როდესაც ქალიშვილები ნებას არ აძლევდნენ თავის თავს, რომ ზემოდან ეცქირათ თავისი მშობლებისათვის, როდესაც ურჩები ცახცახებდნენ მშობლის ძალაუფლების წინაშე; ეს დრო წავიდა, სამწუხაროდ; ყოველ შემთხვევაში, ასე ჰგონიათ ზოგიერთებს”.

ფელიქს ფორი – „ეპიზოდი”

საფრანგეთის რესპუბლიკის რიგით მე-7 პრეზიდენტის – ფელიქს-ფრანსუა ფორის (1841-1899 წლები) უცნაურ გარემოებაში გარდაცვალება იმთავითვე იქცა ბოროტი ხუმრობების გამომწვევ მიზეზად მისი პოლიტიკური ოპონენტების მხრიდან.

ანრი ჟიული – „ეპიზოდი”

კონდეს მე-5 პრინცი – ანრი ჟიულ დე ბურბონ-კონდე (1643-1709 წლები) ერთობ უცნაური და საშინელი დაავადებით – „კლინიკური ლიკანთროპიით” იტანჯებოდა მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში („კლინიკური ლიკანთროპია” გახლავთ ფსიქიკური აშლილობის ფორმა, რომლის დროსაც ადამიანი საკუთარ თავს ამა თუ იმ სახეობის ცხოველად მიიჩნევს).

ამონარიდები მიხეილ მრევლიშვილის მოთხრობებიდან…

„აი დიდი ცხოვრების გზა, ქარიშხალი, ჭექა-ქუხილი, თქეში და ღვართქაფი…” – (მისი სურათის გმირი)

ფრიდრიხ II – „ეპიზოდი”

„ჯარისკაცთა მეფედ” წოდებული პრუსიის მეფე – ფრიდრიხ ვილჰელმ I ჰოენცოლერნი ძალიან უკმაყოფილო გახლდათ იმით, რომ მრავალმხრივი ნიჭით მოსილი თავისი ყმაწვილი ვაჟიშვილი და ტახტის მომავალი მემკვიდრე – ფრიდრიხი (ვისაც შემდგომ ფრიდრიხ II დიდი უწოდა ისტორიამ),